adhortatio ad incrementum, columnas vitae aedificans
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
parentum adhortationis defectus est sicut puer qui in tenebris perit et incommodis ac difficultatibus magis in processu crescendi occurret. pueri sensus fieri possunt et se humilem aestimationem habere, difficilem propriam valorem invenire, immo difficilem in opere et studio fiduciam. quia filii cognitione et attentione parentum carent cum adolescunt, proprias vires ac bona accurate agnoscere non possunt.
e contra, filii, qui parentum consolationem ac sustentationem habent, maiorem fiduciam ac fortitudinem obtinebunt. cum curam et consolationem parentum senserint in provocationibus contra, fortiores erunt et acriores in quaestionibus explorandis et solvendis. plus possunt vires levare et ex eis succedere.
exempli gratia, si puer difficultates in discendo incidit, si parentes infantis difficultatem in tempore detegere et sustentationem et adhortationem praebere possunt, hoc non solum infantis difficultates superandas adiuvabit, sed etiam studium infantis in discendo excitabit et eas acriores reddet. in studiorum processu. talis ambitus incrementum faciet filios confidentiores, magis gravidas, promptiores ad provocationes opponendas, ac tandem ad vitam bonam ducendam.
sicut cultellus acutum, adhortatio paterna, vulnerabilitates filiorum debilitare potest et melius illis futurum exsculpere. in processu ergo incrementi filiorum, munus parentum cruciale est, quod directo afficit personalitatem et progressionem infantis.