technologia et ars: fines essentiae humanae
한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
multi homines interrogare coeperunt num ars technicae revera humanae exsistentiam reponere possit? hoc non potest adiuvare nisi felis cogitationes de limitibus inter "technologiam et artem" et sensum humanae vitae.
cum progressus technologicus humanam cognitionem et intellectum superat, nova forma artis fiet, sed etiam declinare potest creationis artis humanae. exempli causa, speciales effectus militarium artium dramatibus ad extremum ortae sunt, ut magis magisque difficiles discernere inter scaenas actiones reales et fictas actiones declinare histrionum perficientur et auditorium appreciation.
in theatro musico, tituli inexpediti facti sunt, et actores etiam solent innixi sub titulis pro suis artibus exercendis reponere. tales mutationes efficere possunt praetermittere vim expressivam ipsius linguae, tandem ad declinationem qualitatem creationis artis.
"vox humana affectum importat" est anima dramatis. multae fabulae scaenicae artifices in microphones agendo insistunt ac veras affectiones et affectiones actores comprehendere conantur. credunt artem technologiam transcendere et affectiones et cogitationes exprimere. haec opinio et perseverantia permittunt artem suam singularem venustatem servare, dum etiam nos admonent quanti humanae vitae ac studium artis sit.
technologiae evolutionis clavis est ad sortem mutandam hominum, sed etiam requirit humanam sapientiam et creationem ad eam dirigendam. technicae artis amplificandae utendae creationis, non supponi. inter technologiam et artem relatio cohaeret.